اثرات تمرین استقامتی، قدرتی و ترکیبی بر عملکرد ریوی زنان غیرفعال

هدف از این تحقیق تعیین اثرات و مقایسه سه برنامه استقامتی ، قدرتی و ترکیبی 8 هفته ای بر عملکرد ریوی زنان غیر فعال در دامنه سنی 35-20 سال بود. نمونه آماری این تحقیق شامل 36 نفر زن سالم غیر فعال در یکی از باشگاههای تهران بود که بطور تصادفی در4 گروه استقامتی (n=9) قدرتی (n=9) ترکیبی (n=9) و کنترل (n=9) قرار گرفتند . 24 ساعت قبل از شروع برنامه تمرین و عصر هنگام از آزمودنی ها تست اسپیرومتری انجام گرفت و متغیر های عملکرد ریوی اندازه گیری شدند . سپس سه گروه تمرینی به مدت 8 هفته به اجرای برنامه تمرینی خاص خود پرداختند . تمرین در گروه ترکیبی نصف زمان هر یک از برنامه های تمرین استقامتی و قدرتی را در بر می گرفت ، بطوریکه افراد بعد از تمرین استقامتی بلافاصله تمرین قدرتی را انجام می دادند . برنامه های تمرینی سه نوبت در هفته انجام می شدند .پس از 8 هفته تمرین از تمام گروهها برای تعیین متغیر های تحقیق مجددا تست اسپیرومتری بعمل آمد. یافته های تحقیق نشان داد بعد از 8 هفته تمرین در مقایسه درون گروهی ، گروه استقامتی و گروه ترکیبی افزایش معناداری را در متغیر های ظرفیت حیاتی، ظرفیت حیاتی اجباری،متوسط جریان هوای بازدمی، حداکثر جریان بازدمی، ظرفیت اجباری ثانیه اول ،ظرفیت اجباری ثانیه اول به ظرفیت حیاتی اجباری و حداکثر تهویه ارادی از خود نشان دادند .همچنین تمرین در گروه قدرتی تغییرات معناداری را در متوسط جریان هوای بازدمی، ظرفیت اجباری ثانیه اول و حداکثر تهویه ارادی نشان داد .در حالیکه متغییر ظرفیت اجباری ثانیه اول به ظرفیت حیاتی اجباری در هیچیک از گروهها تغییر معناداری نسبت به پیش آزمون نداشته است . در گروه کنترل نیز هیچ افزایش یا کاهش معناداری در متغیر های تحقیق مشاهده نشد . علیرغم این تغییرات در مقایسه درون گروهی ، در مقایسه بین گروهها مشخص شد که متغیر های تحقیق در 4 گروه در پس آزمون از نظرآماری اختلاف معناداری نداشتند . تمرین ترکیبی و تمرین استقامتی اثرات مشابه و مطلوبی را بر متغیر های عملکرد ریوی دارند . تمرین قدرتی هم با این طرح تمرینی توانست اثرات معناداری را بر برخی متغیرهای عملکرد ریوی ایجاد کند . در مقایسه سه برنامه تمرینی ، هر سه برنامه تمرین روند مشابهی از خود نشان دادند و اختلاف معناداری در بین این روشها دیده نشده است .